Ik droom even weg tijdens mijn werk

 

Ik moet het eerlijk bekennen. Deze weken droom ik tijdens mijn werk wel eens heel even weg. Even waan ik me in een andere wereld. Even denk ik aan tropische stranden en de warmte van de zon. En weet je wat het mooie is, ik heb deze keer zelfs permissie om het te doen! Ik ben bezig met de fotoselectie voor de nieuwe expo over cruisevaart. Door mijn handen glippen foto's van reizen naar het Caribisch gebied. Ik zoek naar afbeeldingen waarop duidelijk te zien is dat mensen genieten van hun vakantie. Buiten is het koud en guur en is het tijd voor de Sint. Hier binnen straalt heel even de zon. Wat is werken dan toch lekker!  

!

Op vakantie!

Bij mij thuis wordt met regelmaat de reclame slogan van een bekende reisorganisatie geroepen. Bij de kreet ‘Op vakantie!’  hoor ik een heerlijk deuntje (en een vervelend kinderstemmetje), ruik ik de zee, voel ik het zand tussen mijn tenen. Vanmorgen stapte ik in alle vroegte op mijn fiets voor een nieuwe werkdag en riep ik hetzelfde. Ik reed richting station, had mijn werktas bij me, geen koffer op de bagagedrager of goed gevulde rugzak op mijn rug en toch had ik het  ‘Op vakantie’-gevoel. Vandaag mocht ik namelijk samen met mijn projectgroep voor het allereerst van mijn leven aan boord van een cruiseschip. Een luxe uitje? Nou ja, een beetje natuurlijk, maar het was vooral ook noodzakelijk. Als je namelijk een expositie aan het maken bent over cruisen en niemand in de projectgroep heeft nog ooit gecruised is het wel noodzaak om erop uit te trekken en aan boord te stappen van zo’n vakantieresort op zee.

Met dank aan de Holland Amerika Lijn trokken wij dus richting Amsterdam waar de MS Eurodam vandaag de hele dag bij de passagiersterminal lag ter voorbereiding op haar nieuwe reis.  Om elke minuut van deze dag te beschrijven gaat te ver. Van de ontvangst, het betreden van het schip, de rondleiding langs hutten, het theater aan boord, de sportzaal, de talrijke restaurants tot aan het zwembad en de lunch, het was een perfecte inspiratiebron voor de expositie. We hebben veel gepraat, veel gediscussieerd over wat nu wel interessant is voor de tentoonstelling en wat niet. We hebben massa’s foto’s gemaakt van interessante details of gebruiken aan boord. We weten nu het verschil tussen een binnenhut, een hut met beperkt zicht en hebben ons vergaapt aan het comfort in de luxe penthouses aan boord. Morgen gaan we met z’n allen het concept van de tentoonstelling verder uitwerken. Gewoon weer op ons eigen kantoor, zonder zwembad, spa’s en hoogpolige tapijten. …  Het was een werkbezoek met een goede reden, maar eerlijk is eerlijk, het voelde ook een beetje als ‘ op vakantie’.

!

Altijd op zoek naar leuke nieuwtjes

Nu ben ik van huis uit sowieso iemand die houdt van net even anders dan anderen. Voor sommige mensen in mijn omgeving is dat soms vervelend. Maar als projectleider is deze eigenschap ook wel erg handig bij de voorbereidingen voor een nieuwe expositie. Je wilt immers steeds wat anders dan de vorige tentoonstelling. We willen mensen verrassen met nieuwe informatie, objecten die verwondering oproepen. Elke keer bouwen we een totaal nieuw decor waarin de voorwerpen kunnen schitteren. Om de verhalen zo goed mogelijk over te brengen zoeken we steeds naar innovatieve manieren om de boodschap over te brengen.

Voor cruisevaart ben ik ook weer druk aan het brainstormen, googlen en lezen geslagen om te kijken hoe we het vrolijke gevoel van vakantie op een mega schip uit kunnen dragen op een kleine vloer van 350m2. Ik hou van deze fase. Je vindt er verrassende dingen die je doen glimlachen. Soms denk je, erg leuk, maar daar kan ik niets mee. Een andere keer vind je het ei van Columbus. Ik deel graag een paar van mijn ontdekkingen van vandaag. Geen idee of ik er voor cruisevaart iets mee kan, maar het helpt mijn fantasie!

Je hebt het misschien niet door, maar Disney is een ontzettend innovatief bedrijf. Een mooie reden dus om hun onderzoek eens onder de loep te nemen. Al jaren werken ze samen met universiteiten onder de naam Walt Disney Research. Eerder dit jaar leverde dat de slimme techniek Touché op. Die sensor kan elk voorwerp aanraakgevoelig maken, van deurknop tot menselijk lichaam. Kijk even naar het filmpje en zie hoe planten muziekinstrumenten worden! Wellicht ooit iets voor in ons museum? Wat zou het mooi zijn als je een scheepsmodel aan mocht raken en je achter elk raampje een ander verhaal hoort. Je bouwt dan je eigen geschiedenis van een schip.

Ik heb ook altijd nog eens het idee om een expositie te maken die door elke bezoeker totaal anders wordt beleefd. De bedenkers van een nieuwe advertentiecampagne van Plan UK geloven ook in 1-op-1 aandacht. In een bushokje in Oxford Street in Londen hebben ze een reclame opgehangen zich alleen richt op vrouwen. Staat er een vrouw te wachten in het bushokje, dan wordt er deze 40 seconden durende commercial afgespeeld. Als er man staat, dan wordt er een bericht vertoond waarin hij wordt doorverwezen naar de website van Plan UK. Elke buspassagier ziet dus iets totaal anders. Hoe het werkt? Een camera stelt vast of de voorbijganger een man of een vrouw is. Hij doet dit op basis van zaken als de afstand tussen de ogen, de grootte van de neus en de lengte van de kaaklijn. Volgens de ontwerpers is het systeem 90 procent accuraat. Hmm zou dat dus ook werken in een tentoonstelling in ons museum? Iets voor onze nieuwe tentoonstelling Maritiem Lust? Alle mannen krijgen totaal andere voorwerpen te zien en heel andere teksten dan de vrouwen. De vraag is dan wel of je jaloers bent op het andere geslacht….

"Zet die tafel eens wat zachter en dek 'm meteen even!". Deze zin zou zo maar eens uitgesproken kunnen worden op het kantoor van de Duits/Finse ontwerpstudio Mela & Vanamon. Zij bouwden een tafel met glazen blad die functioneert als speaker: Kaikuuu01 .De glasplaat ligt op dunne kussentjes en aan de onderkant is een versterker bevestigd die van het glas een speaker maakt. Met deze techniek zou ik alle vitrines in het museum om kunnen bouwen tot sprekende glazen kasten. In combinatie met een sensor wordt je dan totaal verrast als je ineens langs een vitrine loopt!

Humor is een van de belangrijkste manieren om een boodschap over te brengen. Denk maar eens aan de kritische noot in de humoristische cartoons van Fokke of Sukke. Zij zetten je aan het denken! Tijdens de voorbereidingen jaren geleden voor de tentoonstelling ‘Geen zee te hoog’ over de Maritieme Canon hadden we ooit het idee om de hele maritieme canon uit te beelden in lego filmpjes. We hebben er toen om allerlei praktische redenen vanaf gezien. Als ik dit filmpje van de oefening van Epke zie, vraag ik me toch af of ik het idee toch niet nog een keer kan gebruiken voor een andere tentoonstelling. Humor en bewondering voor de maker. Het zijn ijzersterke combinaties voor een nieuwe belevenis.
!

Een eerste ontmoeting met een ontwerper

Je hebt verschillende type ontwerpers. De een komt extreem voorbereid naar een eerste ontmoeting. Een laptop vol met voorbeelden van eerder gemaakte exposities, een gelikte bedrijfspresentatie en daarbij hoort natuurlijk een mooi trendy pak. De ander heeft zich ook aangekleed voor de gelegenheid, maar heeft voor zo’n artistieke outfit gekozen, dat je haast vergeet wat hij vertelt en alleen maar naar het ankertje op de rever van zijn leren jasje zit te staren (praktijkvoorbeeld!). Je hebt ontwerpers die je al kent uit eerdere banen of van andere musea en ontwerpers die net zijn afgestudeerd en dus nog totaal onbekend met het fenomeen museummedewerkers. Met de ene ontwerper heb je meteen een klik. Bij de andere weet je al na zin 2, dit wordt niet de persoon waarmee ik fijn ga werken de komende maanden.

Kortom: net zoals het voor hen bij elke presentatie voor een klant de vraag zal zijn, wie heb ik voor me, zo zijn voor ons projectleiders deze eerste ontmoetingen aan het begin van een project ook altijd erg spannend. Maar een goede klik met een ontwerper waarbij je het gevoel hebt dat dit de persoon is die jouw ideeën tot leven kan brengen, die klik is goud waard. De komende maanden ga je samen aan de slag om de ideeën die je samen met de projectgroep in het projectplan hebt geformuleerd om te zetten in een fysieke tentoonstelling. Voor de nieuwe tentoonstelling Cruisevaart heb ik zojuist de gesprekken afgerond met de ontwerpers. We voelden de klik bij een van hen. Ik heb er zin in om samen aan de slag te gaan!

Werken terwijl de zon schijnt

Op de kantoren van het museum heerst altijd lekkere drukte. Wij zitten met z’n vieren in een ruimte dus er komt altijd wel iemand binnenlopen voor de een of ander. Korte vragen, lange discussies, gezellig bijpraten, hier is het amper ooit stil. In deze weken is het echter anders. Mijn collega’s zijn in grote getallen op vakantie vertrokken. De ene zit in Frankrijk, de ander is aan het fietsen in Nederland, de volgende is vertrokken naar een exotische locatie. Natuurlijk heb ik ook collega’s die op een boot hun vakantie vieren. In een maritiem museum werken nu eenmaal ook echte bootjesmensen. Maar enfin, het zorgt ervoor dat ik nu in stilte werk. Op de achtergrond klinkt wat muziek van mijn laptop. En als ik het museum inloop naar de tentoonstellingzalen, dan hoor ik lekker veel bezoekers. Maar hier aan mijn bureau heerst de vakantierust. Een mooi moment om me lekker in te lezen op het volgend project wat ik onder handen ga nemen. En laat dit nu bij toeval een heerlijk vakantieonderwerp zijn! Ik ga een nieuwe tentoonstelling maken over cruisevaart. Dat heerlijke luxe vakantie vieren aan boord van een enorm schip dat je vervoert over de wereldzeeën. Het laat je exotische bestemmingen ontdekken terwijl er voor je gezorgd wordt. Het ontbreekt je aan niets. Catering 24 uur klok rond, entertainment op alle dekken van het schip. Een mooi onderwerp op bij weg te dromen. Ach zat ik maar in een deckchair aan boord van zo’n schip vandaag. Wat zou ik genieten van de enorme lange glijbaan in het zwembad. Terwijl Isaac (ja, ik ben van de love boat generatie) mijn cocktail shaked komt de kapitein in zijn hagelwitte kostuum vragen of ik het naar mijn zin heb…. Mijn droom wordt verstoord. Onze koffiedame Jane komt langs met haar heerlijke bakje thee, een lekkere verrassing bij de koffie en een gezellig praatje. Kijk, ik ben dan niet luxe vakantie aan het vieren, maar er wordt net zo goed voor me gezorgd hier in het museum als aan boord van een cruiseschip! En dat maakt de stilte draaglijk.  

!

De weg naar Lingo

Soms word je verrast door dingen waar je niet op voorbereid bent. Ik ging vanmorgen per trein naar Hilversum om te overleggen met de filmer voor onze nieuwe expositie over gasvaart. Bestemming Mediapark. In de trein lekker gewerkt (het blijft zo’n heerlijk kantoor) en de reis verliep voorspoedig. In Hilversum Noord stap ik uit de trein en loop ik de enorme trap op naar de voetgangersbrug. En bovenaan de trap val ik even stil.. De volgende seconde schiet ik mijn lach. Ik liep namelijk recht op een bordje dat me wijst waar ik Lingo bij kan wonen. Tja… wat zal ik doen??? Maar vooral bekruipt me het gevoel dat dit bordje belichaamt wat ik eigenlijk zou moeten doen in een expo. Het blaadje is een simpel A4tje. Soms hoef ik helemaal niet zo enorm veel geld uit te geven om mijn boodschap over te brengen. Een goed vastgeplakt blaadje heeft ook zijn charme. De tekst is kort en bondig. Bij het woord Lingo weet iedereen waar het over gaat, wat de bedoeling is en waarom het er staat.  Hoezo gebruiken wij lange teksten? Misschien moeten we meer aan de invulling van de bezoeker overlaten en niet zoveel willen vertellen? De pijl onder de tekst wijst slechts naar een richting. Je gaat zeker de goede kant op. Helder en duidelijk. Heerlijk! En het programma Lingo doet precies wat de kijkers willen. Het onderhoudt, het entertaint. Het lijkt ook een goed advies voor elke tentoonstelling in ons museum. Misschien moeten we niet zo hoogdravend dingen willen vertellen. Het gaat om onderhoudend en een kort half uurtje entertainment. Op de terugweg in de trein schrijf ik deze blog en besluit ik dat dit mijn nieuwe credo wordt voor mijn volgende projectplannen. Ik ga ook een blaadje met Lingo boven mijn bureau hangen. Nu nog aan de projectgroep uitleggen wat ik daar mee bedoel voordat ze denken dat ik een carrière switch ga maken en presentatrice wordt in Hilversum…

!

Hoe zijn de visjes in het echt?

 We zijn op het museum met drie projectleiders. Elk van ons heeft haar (tja het zijn inderdaad alle dames) eigen project, onze eigen tentoonstelling waar we druk mee bezig zijn. Mijn collega’s zijn deze keer een team met z’n tweeën. Niet verwonderlijk, want zij werken ook aan een megaproject waarin het fijn is om samen te werken en ze elkaars hulp goed kunnen gebruiken. Een project als een nieuwe Professor Plons is zo groot en heeft zoveel haken en ogen dat de taken verdelen nu eenmaal veel fijner is. Na alle maanden van voorbereiden, zit het duo zit nu midden in de opbouwstress. De zaal is leeg, alle oude spullen van Professor Plons zijn verkocht tijdens onze rekwisieten verkoop met Pasen en het is tijd om te gaan bouwen aan de nieuwe expositie. De leukste fase is gestart! Gisteren was er een spannende mijlpaal in het project. De hele ruimte krijgt een geprinte vloer vol met water, visjes, stapstenen en de nodige andere maritieme dieren. Maandenlang was het slechts een print op het prikbord in ons kantoor, nu worden de enorme rollen Novilon uitgerold en zien we of het ook echt geworden is zoals we voor ogen hadden. Samen met het illustere duo Professor Plons ging ik kijken naar de eerste banen die geplakt zijn. Mooi!!!! De visjes zwemmen levensecht naar je toe.  Wat eerste een grijze betonnen vloer was is nu een zee van blauw waar kinderen vol hartenlust op kunnen spelen en rennen. Dit was al een mooie mijlpaal die met succes is geplaatst, op naar de volgende!!

!