De weg naar Lingo

Soms word je verrast door dingen waar je niet op voorbereid bent. Ik ging vanmorgen per trein naar Hilversum om te overleggen met de filmer voor onze nieuwe expositie over gasvaart. Bestemming Mediapark. In de trein lekker gewerkt (het blijft zo’n heerlijk kantoor) en de reis verliep voorspoedig. In Hilversum Noord stap ik uit de trein en loop ik de enorme trap op naar de voetgangersbrug. En bovenaan de trap val ik even stil.. De volgende seconde schiet ik mijn lach. Ik liep namelijk recht op een bordje dat me wijst waar ik Lingo bij kan wonen. Tja… wat zal ik doen??? Maar vooral bekruipt me het gevoel dat dit bordje belichaamt wat ik eigenlijk zou moeten doen in een expo. Het blaadje is een simpel A4tje. Soms hoef ik helemaal niet zo enorm veel geld uit te geven om mijn boodschap over te brengen. Een goed vastgeplakt blaadje heeft ook zijn charme. De tekst is kort en bondig. Bij het woord Lingo weet iedereen waar het over gaat, wat de bedoeling is en waarom het er staat.  Hoezo gebruiken wij lange teksten? Misschien moeten we meer aan de invulling van de bezoeker overlaten en niet zoveel willen vertellen? De pijl onder de tekst wijst slechts naar een richting. Je gaat zeker de goede kant op. Helder en duidelijk. Heerlijk! En het programma Lingo doet precies wat de kijkers willen. Het onderhoudt, het entertaint. Het lijkt ook een goed advies voor elke tentoonstelling in ons museum. Misschien moeten we niet zo hoogdravend dingen willen vertellen. Het gaat om onderhoudend en een kort half uurtje entertainment. Op de terugweg in de trein schrijf ik deze blog en besluit ik dat dit mijn nieuwe credo wordt voor mijn volgende projectplannen. Ik ga ook een blaadje met Lingo boven mijn bureau hangen. Nu nog aan de projectgroep uitleggen wat ik daar mee bedoel voordat ze denken dat ik een carrière switch ga maken en presentatrice wordt in Hilversum…

!

Hoe zijn de visjes in het echt?

 We zijn op het museum met drie projectleiders. Elk van ons heeft haar (tja het zijn inderdaad alle dames) eigen project, onze eigen tentoonstelling waar we druk mee bezig zijn. Mijn collega’s zijn deze keer een team met z’n tweeën. Niet verwonderlijk, want zij werken ook aan een megaproject waarin het fijn is om samen te werken en ze elkaars hulp goed kunnen gebruiken. Een project als een nieuwe Professor Plons is zo groot en heeft zoveel haken en ogen dat de taken verdelen nu eenmaal veel fijner is. Na alle maanden van voorbereiden, zit het duo zit nu midden in de opbouwstress. De zaal is leeg, alle oude spullen van Professor Plons zijn verkocht tijdens onze rekwisieten verkoop met Pasen en het is tijd om te gaan bouwen aan de nieuwe expositie. De leukste fase is gestart! Gisteren was er een spannende mijlpaal in het project. De hele ruimte krijgt een geprinte vloer vol met water, visjes, stapstenen en de nodige andere maritieme dieren. Maandenlang was het slechts een print op het prikbord in ons kantoor, nu worden de enorme rollen Novilon uitgerold en zien we of het ook echt geworden is zoals we voor ogen hadden. Samen met het illustere duo Professor Plons ging ik kijken naar de eerste banen die geplakt zijn. Mooi!!!! De visjes zwemmen levensecht naar je toe.  Wat eerste een grijze betonnen vloer was is nu een zee van blauw waar kinderen vol hartenlust op kunnen spelen en rennen. Dit was al een mooie mijlpaal die met succes is geplaatst, op naar de volgende!!

!