altijd en overal....

Het blijft opmerkelijk... als je bezig bent met de voorbereidingen van een expositie zie je ineens overal op straat verwijzingen naar 'jouw ding'. Het is niet anders nu we druk aan het werk zijn voor 'Yin en Jan'. Overal op straat zie ik ineens verwijzingen naar de Chinese cultuur, valt mijn blik op Chinese karakters en zie ik voorbeelden van wederzijdse beinvloeding. Zo waren we vandaag op personeelsexcursie in onze eigen stad Rotterdam. En daar ineens tijdens een wandeling viel mijn oog op de winkelruit van een snackbar. Ik heb nog steeds geen flauw idee wat er in het Chinees staat, maar het blijft opmerkelijk om in een Kralingse straat in Rotterdam een snackbar te vinden die Vlaamse frieten verkoopt, Turkse pizza en Chinese loempia's... Globalisering is overal! Ik heb een foto om het te bewijzen!!

!

Op weg naar de filmer

‘Kun je het gevoel van drukte weergeven in flitsende beelden maar dan wel zonder geluid?’ dat wordt mijn vraag morgenvroeg aan de filmer voor de expo ‘Yin en Jan’. Op het centrale plein in de tentoonstelling willen we bezoekers straks het gevoel van de drukte van een wereldstad meegeven. De hecktiek van de haven, de exotische passie van Shanghai, het nuchtere gevoel van Rotterdam, de rumoer van een worldport. Op vijf megagrote projecties moeten beelden van het Chinese Shanghai en het Oer-Hollandse Rotterdam elkaar af gaan wisselen en mensen een gevoel van bedrijvigheid geven. De eerste filmpjes van het werk van Battal geven me volop hoop dat het gaat lukken! Ben heel benieuwd wat zijn antwoord op mijn vraag zal zijn! !

Een ramp

Waarschijnlijk las je de titel van deze blog als ramp, een natuurlijke catastrofe, een fout die het proces verstoort. Niets is minder waar! Dit bericht gaat over de ramp als in het fenomeen hellingsbaan. Voor de nieuwe expositie ‘Bootvluchtelingen’ die in januari geopend gaat worden in het Maritiem Museum werken we met een verhoogde vloer. Een mooie manier om de zaal in een open ruimte duidelijk haar eigen plek en identiteit te geven. Maar ja, hoe zorgen we ervoor dat die verhoogde expositievloer ook bereikbaar is voor iedereen? Een traptrede kan, maar in het museum zie je dagelijks vele kinderwagens. We zijn rolstoel toegankelijk en ook voor de senioren onder ons die met een rollater het museum bezoeken, is een traptrede niet erg handig. Een hellingbaan is dan dé oplossing. Maar ja, hoe ver mag die in de totale ruimte komen, hoe steil mag hij zijn en vooral ook moet hij wel of niet worden voorzien van een afrastering? Allemaal punten waar ik me nu vooral aan het focussen ben. Een ‘ramp’ om een ramp te voorkomen als het ware… Het werk van een projectleider gaat over inhoud, vorm maar ook over hele praktische details.

!

De test met de theezakjes…

Men neme 10 pickwick theezakjes, een rolletje tape, een oud boek, een afgesloten vitrine en een maandje of twee tijd. Dit is zo ongeveer het recept van de proef met de theezakjes die ik samen met ons hoofd en beheer onlangs heb uitgevoerd. Opmerkelijk? Ja, ik geef het toe. Maar voor het behoud van onze objecten hebben we veel over, zelfs rare experimenten met kruidenierswaren!

De ontwerper voor de expo ‘Yin en Jan’ kwam bij de presentatie van het schetsontwerp met het idee om de hele vitrine vol te hangen met theezakjes. Een mooie verwijzing naar het eerste ontmoetingen tussen de Chinezen en de Nederlanders eeuwen geleden. Het was (en is) namelijk de thee die ons verbond. Van de VOC die op zoek ging naar de Chinese thee als handelswaar, tot de vele kopjes thee die er nu gedronken dienen te worden voordat deals met onze Chinese collega’s worden gesloten. Het is dus ook zeer toepasselijk om het paviljoen met de naam ‘Handen schudden’ te decoreren met de buideltjes thee. Maar de grote vraag was wat voor effect dat ‘zwarte goud’ zou gaan hebben op de 17e eeuwse boeken die in dezelfde vitrine worden getoond. Om hier antwoord op te krijgen is de afgelopen twee maanden ergens in het museum een vitrine met theezakjes en een oud boek verborgen geweest. Het publiek heeft het niet gemerkt, maar wij hebben op ‘wetenschappelijke wijze’ onderzocht of het verantwoord is om straks in april deze combinatie te gaan gebruiken in het museum.

Het antwoord is positief. Ok, de geur van de verse thee kwam ons tegemoet toen we de vitrine openden, maar het bleek met wat kleine aanpassingen een geur te zijn die geen problemen op zal gaan leveren voor de objecten. Gelukkig!
!

De titel is geboren!

De geboorte van een titel is soms een zware bevalling. De ene variant is erg aantrekkelijk voor het publiek, maar klopt inhoudelijk niet. De volgende ‘bekt’ lekker, maar ligt politiek gevoelig. Een andere is saai, maar vertelt precies waar de tentoonstelling over gaat. Kortom: voordat een titel het levenslicht ziet zijn er vaak vele varianten de revue gepasseerd en vooral ook veel discussies geweest. Maar we zijn eruit!! De China tentoonstelling heeft haar definitieve naam gekregen:
Yin en Jan, China en NL door scheepvaart verbonden. We vieren de geboorte met het projectteam!

Objectenlijsten

Inmiddels telt de objectenlijst van het China project 7 pagina’s op A3 papier in een klein lettertype. Een hele lange lijst vol met titels van objecten, inventarisnummers, gecontroleerde maten, tekstelementen, infographics, verwijzingen naar repro’s en andere praktische informatie. Het is hét document waarop we nu vertrouwen, waarop we straks een hele tentoonstelling gaan baseren. Deze lijst is waarheid, deze lijst mag niet per ongeluk gewist worden! Over een tijdje ken ik hem door en door, van a tot z en kan ik hem je voordragen als je er me naar vraagt. Tot nu toe ben ik vooral panisch dat hij niet klopt of dat iemand er per ongeluk dingen in heeft zitten wijzigen zonder dat ik het weet. Tja, als projectleider ben ik vooral aan het ‘bewaken en regelen’ en dan wordt je soms een beetje bazig. Mijn excuses aan mijn projectgroepleden. !

Ik ben toch echt een alfa-meisje.

16 oktober openen we in het museum een expositie getiteld ‘Vloeiende Lijnen’. Een tentoonstelling die veel van mijn ‘niet-aanwezige-beta-kant’ vergt. Elke keer gebeurt het namelijk weer in de projectgroep: er komt een technische term voorbij schieten die mij totaal niets zegt. De conservator kent de technische tekeningen door en door en heeft zijn hele leven gewerkt in de scheepsbouw. Voor hem zijn valpijpschepen, bulbstevens, carnediagrammen en cavitatietunnels gesneden koek, maar ik frons even mijn wenkbrauwen. Ik ben toch echt een alfameisje en geen betavrouw blijkt maar weer. Maar het maakt ook wel meteen duidelijk of de bezoeker dit onderdeel wel of niet zal snappen. Ik ben heel even ‘het prototype bezoeker’ in dit project.

De kracht van het werken in een projectteam wordt bij dit soort onderwerpen weer heel duidelijk. De conservator is er voor de inhoud, ik houd me bezig met totaal andere dingen zoals planning, vormgeving en budget. Samen met de educator die het voor de bezoeker begrijpelijk maakt komt het allemaal goed. Teamwork, dat hoort bij een projectgroep en als je zo’n onderwerp als technische scheepsbouwtekeningen behandelt, blijkt maar weer eens hoe nodig dit is.
!

Even stilte

Ik schrik even.. mijn laatste blog blijkt al van vele weken terug! Je zou denken dat ik me op het digitale gebied even stil heb gehouden deze zomer. Maar is dat zo? In de vakantieperiode heb ik uitvoerig zitten surfen op het internet, mijn connecties via Linkedin geupdate, elke dag trouw tijdens mijn dagelijkse metroritje twitter gevolgd en zo nu en dan ook nog wat andere iphone applicaties geraadpleegd. (het blijft toch handig om gewoon vanaf je bedje in een Engels hotel via je iphone een nieuw hotel voor de volgende avond te boeken in een paar tellen..). Foto’s van de nieuwe babykamer zijn verspreid via email, ideeën voor nieuwe expo-projecten genoteerd in mijn digitale notitieboekje en ik heb even mogen spelen met de nieuwe Ipad. Kortom: ik ben heus aanwezig geweest op de digitale snelweg maar deze keer wat minder prominent. De vraag is of dit heel erg is. Het internet is er toch om het leven voor mij handiger te maken? Nou dat is zeker gebeurd. Maar ik zal mijn leven beteren en via deze blog weer mijn ervaringen als projectleider in het MMR de wereld in zenden.. Ik beloof het plechtig! (als ik een webcam had in mijn laptop zag je nu mijn verkennerseed!