Werk of vakantie?

Was het vakantie of ook een beetje werk? Een weekendje London leverde mij afgelopen weekend weer volop 'buitenlandse inspiratie' op. Bijzonder was de expositie Maharaja: the Splendour of India's Royal Courts in het Victoria and Albert Museum. Met simpele middelen wisten de tentoonstellingsmakers het indiagevoel op me over te brengen. De tekeningen die ik drie weken geleden tijdens mijn vakantie in India in de paleizen zag hangen, kwamen door de goede vormgeving totaal anders tot hun recht. Ze kregen een omgeving die past bij hun pracht. Hier geen felle gekleurde grote blow-ups of rumoerige geluiden die je soms bij andere exposities over India ziet. De trefwoorden: sfeer, pracht en praal, stijlvol, eenvoudig maar indrukwekkend. Van de gouden openingswand tot de mooie gestyleerde olifanten en de rode muren. Petje af voor het V&A! Het blijkt maar weer eens hoe belangrijk de vormgeving van een tentoonstelling is. Een wijze les voor mijn volgend project.

Een lange adem..

Het museum heeft in het depot tienduizenden objecten. Een prachtige voorraad voor ons als tentoonstellingsmaker om exposities mee te maken! Voor sommige tentoonstellingen ís het een kwestie van 'shoppen' in ons eigen depot en zijn 'de boodschappen' snel gedaan. Maar soms mist in 'de supermarkt van voorwerpen' nu precies dat ene model dat het verhaal van de expositie zo mooi kan vertellen. Wat dan? Voor de tentoonstelling 'Wonen op water' was de oplossing simpel maar één van de lange adem. Want ook al is deze presentatie pas in 2012 te zien in het museum, er wordt nu al hard gewerkt om alles op tijd af te hebben. Een externe modelbouwer maakt op basis van historische tekeningen, foto's, verhalen en filmbeelden een model van het woonschip 'De Dogger'. Een precieze klus die enkele maanden in beslag gaat nemen. Maar dan hebben we er weer een pronkstuk bij voor onze collectie en een belangrijk item om het verhaal te vertellen hoe men woont op het water.

Door het oog van de camera

Wij professionals denken altijd dat we het beter weten. We zijn ervan overtuigd dat we de juiste blik hebben op onze collectie. Maar onlangs 'ontdekte' ik weer eens dat 'de amateur' toch echt een hele andere blik heeft op de dingen die je kunt zien in ons museum. We deden afgelopen zomer mee aan het project 'Wiki loves art'. Bezoekers werden opgeroepen om foto's te maken van objecten in onze collectie. Dit leverde verrassende beelden op. Mysterieuze details van scheepsmodellen, prachtige composities en uitsnedes en confronterende foto's recht van voren. We leerden weer eens met een andere blik naar onze vertrouwde voorwerpen te kijken! De foto's hangen de komende maanden in de hal van het Maritiem Museum. Met een oproep voor alle andere bezoekers: wij kijken graag door hun ogen naar het museum! Dus kom maar op met die foto's!

DISH 2009

Inspiratie en innovatie. Met deze twee woorden was de DISH conferentie waar ik de afgelopen twee dagen aan deelnam waarschijnlijk het beste te omschrijven. Samen met ruim 600 deelnemers uit binnen-en buitenland luisterde ik naar interessante keynote sprekers die vertelden over de nieuwste ontwikkelingen in de webwereld. Erg inspirerend was bijvoorbeeld de speech van Andrew Payne, Head of Education & Outreach at The National Archives in London. Kijk zeker even op hun website www.nationalarchives.gov.uk/education om voorbeelden te zien van de boeiende projecten die zij maken voor kinderen. Alex Osterwalder bracht ons allemaal in de ban van het 'cultural business model'. Susan Chun presenteerde Steve, een social tagging project waarbij het publiek de instellingen helpt om objecten te beschrijven. Wellicht een idee voor onze website maritiem digitaal?

Tijdens debatten en workshops konden museumcollega's, medewerkers van bibliotheken en archieven discussieren over de mogelijkheden van nieuwe media in onze culturele instellingen. Interessante gesprekken leiden tot uit het uitwisselen van visitekaartjes en opdoen van nieuwe contacten. Conferenties als dit zorgen ervoor dat je op de hoogte blijft van de nieuwste ontwikkelingen maar ook zeker 'in touch' met collega's. Op beide vlakken een geslaagde conferentie.

Waar doen we het voor..

Bij het samenstellen van een tentoonstelling heb ik te maken met een hele rij aan voorwaarden en eisen. De temperatuur mag niet te hoog, het licht mag niet teveel, de beveiliging moet optimaal zijn, de teksten groot genoeg, de filmpjes niet te lang etc. We passen immers goed op onze spullen en willen dat bezoekers op een zo goed mogelijk manier kennis nemen van het verhaal dat de objecten vertellen.

Hoe anders is dat soms in andere landen. Tijdens een vakantie in India bezocht ik (natuurlijk) enkele musea. Hier gelden blijkbaar hele andere eisen. Vitrines waarin ruiten ontbreken, vogels die door het museum vliegen, prachtige geborduurde kleden waar al jaren minimaal 100 lux op staat te schijnen, eeuwenoude prenten die scheef aan de muur hangen aan slechts één spijkertje en open ramen die continu verontreinigde lucht door het pand doen stromen die neerdwarrelt op bijzondere meubels en werktuigen. Je komt ineens in een totaal andere omgeving terecht en met weemoed kijk je naar de bijzondere collectie die voor je ligt. Het doet je echter ook ineens weer beseffen hoe bijzonder het is dat wij in ons museum op een zo professionele manier om gaan met onze objecten. En je realiseert je hoe belangrijk het is om ons erfgoed te bewaren voor de toekomst. ok, het is soms wat onhandig dat ik met al die eisen rekening moet houden, maar ik weet waarom we het doen.